Əfv

Sən də mənə daş atmısan,
sən də!
Bax,
barmaqların hələ də ağrıyır,
əllərin bulaşıq, qara,
gözlərinin hər giləsində
bir damla qan şəkli donub.

Üç il əvvəl,
beş il əvvəl,
nə fərqi var, haçan,
necə, nədən olub?

Üzülmə!
Üzünə durub əllərin, bilirəm,
o sevdiyim əllərin -
...daş bulaşıqlı,
saçlarım rəngli...

Gəl,
gəl öpüm gözlərini,
dodaq boyamda gizlənsin
günahın.